KGHM jako żywo przypomina obleganą przez Greków Troję. Garnizon dowodzony najpierw przez ministra Skarbu Państwa Aleksandra Grada, a teraz przez jego następcę Mikołaja Budzanowskiego od kilku miesięcy broni się przed wpuszczeniem do rady nadzorczej związkowców w roli przedstawicieli załogi. Widowiskowe harce Achillesa Czyczerskiego  czy Agamemnona Zbrzyznego (skargi do KRS, doniesienia do prokuratury, wystąpienia do narodu itd) nic nie dały. Ale już niedługo miedziowa Troja padnie – związkowcy właśnie podsunęli ministrowi pod bramy drewnianego konia. Historia obsadziła w tej roli Bogusława Szarka, wiceprzewodniczącego Sekcji Krajowej Górnictwa Rud Miedzi NSZZ Solidarność.

Bogusław Szarek zrobił trzeci wynik w zakończonych kilka dni temu wyborach przedstawicieli zalogi do rady nadzorczej i tym samym został przez pracowników oficjalnie delegowany do tego organu. W wyborach startował już wcześniej, ale bez powodzenia: zajmował miejsce tuż za podium, zaraz po nieśmiertelnej trójcy Czyczerski – Hajdacki – Kurek. Rezygnując z kandydowania do rady Ryszard Kurek – prawa ręka posła Ryszarda Zbrzyznego – ustąpił pola któremuś z mniej eksponowanych liderów organizaci związkowych. Równie dobrze jak Szarek mógł to być na przykład Mieczysław Grzybowski ze Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Miedziowego, ale załoga wolała wiceszefa Solidarności. To on obok Józefa Czyczerskiego i Leszka Hajdackiego ma zasiadać w nadzorze miedziowej spółki.

Koń trojański stoi pod bramami KGHM i minister Budzanowski musi zdecydować, co z nim począć. Rysują się, z grubsza biorąc, trzy możliwości. Każda oznacza klęskę dotychczasowej polityki Skarbu Państwa.

Scenariusz nr 1 zakłada, że najbliższe Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy KGHM uzna wolę załogi i powoła całą trójkę związkowców do rady nadzorczej KGHM. Oznaczałoby to wycofanie się z zastrzeżeń stawianych Józefowi Czyczerskiemu i Leszkowi Hajdackiemu (Aleksander Grad zarzucał im, że będąc członkami rady nadzorczej poprzedniej kadencji działali na szkodę spółk, bo uczestniczyli w manifestacji pod Biurem Zarządu, gdy część załogi poturbowała ochroniarzy).

Według drugiego scenariusza, Skarb Państwa nie zmieni swej postawy wobec Czyczerskiego i Hajdackiego. Minister nie będzie miał jednak żadnych powodów, aby podobne represje stosować wobec Bogusława Szarka, bowiem ten nigdy dotąd nie zasiadał w radzie nadzorczej KGHM. Trudno byłoby mu uzasadnić decyzję, która w oczach załogi i mieszkańców zagłębia byłaby jeszcze bardziej ewidentnym pogwałceniem prawa niż dotychczasowe działania Aleksandra Grada. Zakładam więc, że Bogusław Szarek sam, bez innych związkowców, zostanie przyjęty w poczet członków rady nadzorczej KGHM. To na razie wystarczy pracownikom. Eliminując przedstawicieli załogi z nadzoru spółki, Skarb Państwa uniemożliwił związkowcom wgląd w strategiczne plany resortu i zarządu i zmniejszył ich szansę na obronę przed ewentualnymi zagrożeniami. W ten sposób bez większych problemów przeforsowano sprzedaż Dialogu i Polkomtela, kontynuację inwestycji w Weisswasser oraz zakup kanadyjskiej spółki Quadra. Koń trojański w postaci Bogusława Szarka nie pozwoli dłużej trzymać szczegółów takich posunięć w tajemnicy.

Jest też oczywiście trzeci scenariusz, tzn. kontynuacja bezsensownej wojny w nadziei, że w końcu związkowcy się znudzą. To oznaczałoby, że co najmniej do następnej politycznej zmiany warty, wydarzenia w KGHM będą się toczyć stałym rytmem. Co trzy miesiące związkowcy będą wygrywać wybory do rady nadzorczej  i co trzy miesiące WZA będzie odmawiać ich respektowania. Co trzy miesiące zarząd KGHM będzie organizował bojkotowane kontrwybory, by zapełnić wakaty w radzie nadzorczej, i co trzy miesiące będzie się odbywać referendum w sprawie odwołania pupili prezesów. To oznaczałoby nie tylko impas, moralne zwycięstwo związkowców, ale również co gorsze psucie demokratycznych mechanizmów państwa.

Ta Troja jest nie do obrony.