1 września złotoryjskie starostwo przekazało dzierżawcy szpital z czystym kontem i bilansującą się bieżącą działalnością. W ciągu dwóch miesięcy prezesi spółki Szpital Powiatowy im. A. Wolańczyka wygenerowali pół miliona złotych długu, narobili chaosu i uciekli odsprzedając udziały Jackowi Nowakowskiemu. Nowy prezes brnie w konflikt z powiatem i z załogą.

Po dzisiejszym spotkaniu w starostwie wiadomo tyle, że Jacek Nowakowski – prezes spółki Szpital Powiatowy im. A. Wolańczyka – będzie chciał renegocjować z zarządem powiatu niektóre zapisy z umowy dzierżawy. Które? Można się jedynie domyślać, bo Nowakowski unikał konkretnych odpowiedzi. Najprawdopodobniej w pierwszej kolejności chodzi o ciążący na nim obowiązek uregulowania do końca lutego kwestii socjalnych wobec załogi (co ma go kosztować ok. 530 tys. zł).

- My możemy inwestować w odnowę sprzętu, budynki, ale proszę nie liczyć, że będziemy brać kredyty na podwyżki wynagrodzeń czy cele socjalne – zapowiada Jacek Nowakowski. – Wspólnie ze starostą będę poszukiwał rozwiązań, byśmy nie przejadali środków NFZ.

- Czy w umowie dzierżawy szpitala są jakieś elementy, które budzą Pana niepokój i będą poddane jakiejś negocjacji? – delikatnie sondował  przewodniczący rady Ireneusz Żurawski.

Ale Nowakowski znowu zrobił unik. Stwierdzi, że przejmując spółkę znał tylko postanowienia umowy dzierżawy. Dopiero od tygodnia ma dostęp do kompletu wewnętrznych dokumentów szpitala: regulaminów, procedur, itd. Potrzebuje je przeanalizować, żeby dać Żurawskiemu odpowiedź.

- Jeśli straty będą narastać, będę podejmował rozmowy z powiatem, zmierzające do uzdrowienia sytuacji – mówi prezes.

- Takie jego zbójnickie prawo – komentuje starosta Ryszard Raszkiewicz. Ale do renegocjowania warunków umowy siadać nie zamierza. Uważa, że  wszelkie ustępstwa na rzecz spółki Nowakowskiego mogłyby zostać zakwestionowane przez firmę EMC Instytut Medyczny, która odpadła w trakcie rokowań na dzierżawę złotoryjskiego szpitala.

Od 1 września spółka zapłaciła starostwu – jak twierdzi Jacek Nowakowski – 360 tys. zł czynszu dzierżawnego. Według niego to jest główny powód strat na bieżącej działalności szpitala.

Radny Paweł Okręglicki chciał wiedzieć, w jaki sposób dzierżawca planuje przeprowadzić niezbędne inwestycje dostosowujące blok operacyjny i oddziały do wymagań Ministra Zdrowia. Istnieje obawa, że bez tego złotoryjskiemu szpitalowi nie uda się w przedłużyć kontraktu z NFZ (obecny obowiązuje tylko do czerwca 2017 roku).  Nowakowski zbagatelizował problem. Stwierdził, że wymagania były już nie raz zmieniane i trzeba na bieżąco śledzić decyzje rządu.

Prezes deklaruje, że nie myśli o likwidacji szpitalnych oddziałów. Szansę Złotoryi upatruje w utrzymaniu tych ponadstandardowych, rzadkich w powiatowych placówkach: rehabilitacji, laryngologii i neurologii. Będzie zabiegał o zakontraktowanie ich w Narodowym Funduszu Zdrowia. Nie sądzi, by w Złotoryi było dużo chętnych na usługi komercyjne. Ale będzie starał się je uruchamiać.

Może to być trudne, bo z wypowiedzi pielęgniarek wynika, że już teraz w szpitalu brakuje białego personelu. Najdrastyczniejszy przykład: oddział noworodków. Została na nim oddziałowa i 3 pielęgniarki. Nie ma jak rozplanować dyżurów. Zagrożone jest bezpieczeństwo noworodków i pracowników.

- Trzeba połączyć oddział noworodkowy z pediatrią i zamiast jednej będą trzy pielęgniarki na oddziale – odparowuje na te uwagi prezes.

Arogancko potraktował pytanie pielęgniarki, czy zamierza przyjmować do pracy, czy zwalniać. – Panie tak dokładnie przestudiowały internet, że same mogą sobie odpowiedzieć na to pytanie – mówi.

Jacek Nowakowski wyraźnie idzie na zwarcie z załogą. – Proszę, podajcie mnie do prokuratury -odpowiada na zarzut, że łamie prawo, odmawiając pokrycia kosztów leczenia pielęgniarki ochlapanej podczas zakłucia krwią zarażonego pacjenta. – Mając 3 tysiące pracowników jestem przyzwyczajony, że zawsze ktoś na mnie donosi. Przywykłem do tego. W państwa oczach zawsze będę najgorszym uosobieniem rzeczywistości, bo państwo mieliście dotąd osłonę socjalną

Rozczarowanie postawą dzierżawcy najpełniej wybrzmiało w wypowiedzi wiceprzewodniczącej rady powiatu Barbary Kołodziej, która rok temu – gdy spisywano umowę – najgłośniej biła brawo: – Szpital ma się źle. Coraz gorzej. Jako powiat dążyliśmy do redukcji zadłużenia, zatrudnienia. Doszliśmy do etapu, w którym szpital na bieżącej działalności nie przynosił ani złotówki długu. Dlatego jesteśmy zaskoczeni kwotą 500 tysięcy złotych strat po dwóch miesiącach dzierżawy. Oddaliśmy wam w miarę dobrze uformowaną bułeczkę, która się nie kruszy; która się trzyma. A po dwóch miesiącach mamy rozsypujące się okruszki. Boję się, że do końca roku tych okruszków też już nie będzie – mówiła dziś smutna jak nigdy Barbara Kołodziej.

- Jak my wszyscy chciałbym, aby się panu powiodło – mówił burmistrz Robert Pawłowski, też mocno zawiedziony brakiem konkretnych pomysłów dzierżawcy. – Trudno mi się pozbyć wrażenia, że kupił pan kota w worku i nie wie, jaki jest ten kot: tłusty czy chudy, biały czy czarny. Ślizgał się pan przy pytaniu o inwestycje. Ślizgał się pan przy pytaniu o oddziały. Z tego co pan mówi nic nie wynika.

FOT. PIOTR KANIKOWSKI