Niewiele – może 70, może 100 osób – przyszło na tęczową pikietę pod Galerię Piastów w Legnicy, by sprzeciwić się przemocy; stanąć odważnie po stronie bitych, lżonych, opluwanych uczestników Marszu Równości w Białymstoku. Nie była to najliczniejsza z akcji legnickiego Komitetu Obrony Demokracji, ale na pewno najbardziej wzruszająca, pełna ciepła, serdecznych gestów i ważnych słów.

Od organizatorów dostałem nalepkę: z tęczą i hasłem “Polska dla Polaków a gość w dom – Bóg w dom”. U wielu osób widziałem takie same albo podobne (“Tęcza nie obraża”), naklejone na koszulkę, sukienkę, torbę, kartkę z dopisanym odręcznie “Stop przemocy”. Powodem, dla którego ja i wszyscy Ci wszyscy ludzie przyszli 31 lipca wieczorem na plac przed Galerią Piastów, były wydarzenia, do których doszło 20 lipca podczas Marszu Równości zorganizowanego przez aktywistów LGBT+ w Białymstoku. Uczestnicy marszu w Białymstoku, ochraniający ich policjanci i przypadkowi przechodnie byli atakowani przez hordy kontrmanifestantów, bici, opluwani, obrzucani kostką brukową, butelkami, puszkami, petardami, zgniłymi jajami.

Marta Lempart, liderka Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, która na zaproszenie KOD-u przyjechała do Legnicy z Wrocławia, przytoczyła słowa Huberta Sobeckiego ze stowarzyszenia “Miłość nie wyklucza”: “Chcecie wiedzieć jak było w Białymstoku? Myśleliśmy, że nas zabiją. Tak był w Białymstoku”.

- W Białymstoku została przekroczona pewna granica. Już mamy rozlew krwi, a tej krwi poleje się jeszcze więcej – mówił Jacek Głomb, przewodniczący Komitetu Obrony Demokracji w Legnicy. – Trzeba się temu przeciwstawić, pokazać, że Polska ma inną twarz.

- Kolega, z którym przyjechałam tutaj z Wrocławia, powiedział, że jego mama, jego siostra po raz pierwszy wyjdą gdziekolwiek z tęczową flagą – opowiadała dziennikarzom Lempart. -Białystok obudził solidarność w takich osobach, które do tej pory nie stały po żadnej stronie. Teraz widzą, że ludzie LGBT naprawdę są zagrożeni w Polsce i że trzeba powiedzieć temu “nie”.

“Solidarność naszą bronią” – krzyczeli ludzie zagrzewani przez Pawła Palcata, który przyszedł na pikietę z Manią, swoim psem. Mania rozczulała wszystkich tęczowym krawatem na szyi i odrobinę speszonymi spojrzeniami mądrych oczu. Młoda dziewczyna podeszłą do mikrofonu, aby powiedzieć, że jest LGBT, studiuje i za trzy lata jak jej nie wyrzucą z uczelni będzie nas wszystkich leczyć. Chłopak, gej, opowiadał o tym, jak zdecydował się na coming out. Przez cały czas tuliły się do niego mama i ciocia. Bardzo to było piękne. Bo miłość jest piękna. I – tak jak u Huberta Sobeckiego – nie wyklucza.

Marta Lempart przyjechała do Wrocławia z kolorową ramką do robienia sobie zdjęć. Na ramce wypisała hasło: “Solidarnie z Białymstokiem”. Przemawiając w Legnicy sprzeciwiała się stygmatyzowaniu Białegostoku, bo przecież Marsz Równości nie rozsypał się po atakach ze strony kiboli i narodowców.

- Teraz mówienie o brunatnym Białymstoku to byłaby skrajna pogarda wobec tych, którzy przeszli. Wobec tych, którzy tam byli, wobec tych którzy to przeżyli i wobec tych, którzy tam zostali – wyjaśniała Marta Lempart. – Dla mnie solidarność z Białymstokiem oznacza więc też: nie mówicie źle o Białymstoku i nie czujcie się lepiej, tylko dlatego, że tam nie mieszkacie. Trzeba wspierać każdą nutę nadziei, każdą nutę wolności, każde ziarenko równości, która tam kiełkuje i rośnie. Pamiętajcie, że Marsz Równości w Białymstoku, przeszedł. Strasznie tam było. Myśleli, że ich zabiją. Ale przeszli.

Przemawiający podczas pikiety zwrócili uwagę na kilka ważnych wątków. Jeden to kompletny brak polityków w tej garstce legniczan, która przyszła sprzeciwić się przemocy. Nie było wśród nich żadnego posła, żadnego radnego, włodarzy miasta czy powiatu. Drugi wątek to pobłażliwość i cynizm władzy, pobłażliwie patrzącej na odradzający się faszyzm. Trzeci, dla mnie najbardziej wstząsający, to odpowiedzialność Kościoła i chrześcijan za posiew nienawiści, który zbiera żniwo w różnych miastach Polski.

- Ci, którzy mają siłę, mogą mówić o roli Kościoła w tym, co się dzieje – przekonywała Marta Lempart. – Dobrzy katolicy, Wasze milczenie jest niedobre. Dobre katoliczki, chcielibyśmy, abyście powiedzieli swojemu Kościołowi, że zachowuje się źle. Jak potrzebujecie wiedzieć, jak zrobić pikietę, to my chętnie Wam pomożemy. Zróbcie coś ze swoim Kościołem. Was jest mnóstwo. Was jest kilka milionów w Polsce. To Wasz głos powinien być słyszalny. Ni wolno Wam dłużej odcinać się od tego, co wydarzyło się w Białymstoku i mówić “To nie ja, to nie mój Kościół”. Ja nie mam do Ciebie pretensji, że Twój Kościół robi takie rzeczy, ale mam pretensje, bo nie widzę, że zrobiłeś (zrobiłaś) wszystko co w Twojej mocy aby to zatrzymać. Patrzyłeś biernie na to szczucie.

Urszula Kwiatkowska-Sznerch przyszła na pikietę z Tygodnikiem Powszechnym, by odczytać fragment felietonu Szymona Hołowni: “Ja, szeregowy polski katolik, zupełnie zwykły – jeden z milionów – nadal jestem zdania, że nasi biskupi (choć formalnie oczywiście mogą) nie mają moralnego prawa do zajmowania się publicznie jakimkolwiek tematem związanym z ludzką seksualnością, zanim najpierw, radykalnie, do spodu, ze łzami w oczach i stopami w popiele, nie dowiodą nam, że zrobili absolutnie wszystko, by wypalić żywym ogniem istniejące, i surowo rozliczyć niegdysiejsze, przypadki wykorzystywania seksualnego dzieci przez osoby duchowne.”

Dwa razy ktoś z tak zwanej drugiej strony barykady próbował “zabrać głos”. Raz był to nastolatek na rowerze, który z dumą wrzasnął do mikrofonu coś o “jebaniu” kogoś. Drugi raz trzydziestoletni, na oko, mężczyzna, krzyczący do Marty Lempart “Co Ty pierdolisz?!”.

- Wszyscy mówmy, że mamy nawiązać dialog – komentował Jacek Głomb. – Czasem sobie siedzę i myślę, jak ten dialog miałby wyglądać. Oczywiście znamy równie barwne słowa, jak ci panowie, i moglibyśmy nimi operować, ale jakoś tak nie uchodzi.

FOT. PIOTR KANIKOWSKI