Sąd Apelacyjny we Wrocławiu przyznał represjonowanej w stanie wojennym legniczance 20 tys. dodatkowego zadośćuczynienia od Skarbu Państwa (ponad pieniądze wypłacone już w 1994 toku). 30 sierpnia 1982 roku kobieta została aresztowana. Na mocy wyroku z 15 października 1982 roku spędziła w więzieniu 5 i pół miesiąca za rozpowszechnianie niedozwolonych druków oraz ulotek Solidarności.
Pani Helena w latach osiemdziesiątych była działaczką Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w jednym z legnickich zakładów. Milicja znalazła przy niej zakazane wydawnictwa. Oskarżona o ich rozpowszechnianie, na podstawie dekretu o stanie wojennym była sądzona za zbrodnię przeciwko Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. 15 października 1982 Sąd Wojewódzki w Legnicy skazał ją na 3 lata pozbawienia wolności i 2 lata pozbawienia praw obywatelskich. Do czasu ułaskawienia spędziła w więzieniu 5 i pół miesiąca.
27 listopada 1992 roku w wyniku rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego pani Helena została uniewinniona od popełnienia zarzucanego jej czynu. 9 maja 1994 roku Sąd Wojewódzki w Legnicy przyznał jej łącznie 109.240.288 starych złotych tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne skazanie.
Sąd działał na podstawie ustawy z 23 lutego 1997 roku.W roku 2007 r. ustawa przeszła nowelizację. Nowelizacja dała pani Helenie uprawnienie do ubiegania się o przyznanie dalszej rekompensaty za szkodę i krzywdy wynikłe z wykonania orzeczenia. Legniczanka skorzystała z takiej możliwości. Wniosła kolejny pozew przeciwko Polsce. Jako niewinna ofiara stanu wojennego domagała się 25.602 zł odszkodowania za utracony zarobek z okresu aresztowania i uwięzienia oraz 57 tys. zł zadośćuczynienia za szkody i krzywdy doznane w związku z represjami spowodowanymi działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu opowiedział się za przyznaniem pani Helenie dodatkowego zadośćuczynienia: “Bez wątpienia niesłuszne skazanie wnioskodawczyni za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego zwiększało krzywdę, jakiej doznała, będąc narażoną na szykany jako osoba kontestująca ówczesny system polityczny. Takie szykany, wedle twierdzeń wnioskodawczyni, miały miejsce, co sprawiało jej dodatkowe cierpienia psychiczne.
Biorąc pod uwagę te okoliczności, należało w niniejszym postępowaniu przyznać H. K. zadośćuczynienie w łącznej wysokości 20000 o zł za cały okres niesłusznego pozbawienia wolności, który wynosił pięć i pół miesiąca. Zasądzona kwota stanowi przybliżony iloczyn czasokresu pozbawienia wolności ( ok. 6 miesięcy) i kwoty oscylującej w granicach połowy minimalnego miesięcznego wynagrodzenia, obowiązującego w 2018 r. (…) Zważywszy na uzupełniający charakter tego roszczenia i jedyną przyczynę jego przyznania w niniejszym postępowaniu (zasady słuszności), zasądzanie go w wysokości żądanej w apelacji nie znajdowało uzasadnienia. Niewątpliwie przyznana przez Sad Apelacyjny kwota nie ma charakteru symbolicznego, przy uwzględnieniu wcześniej zasądzonego zadośćuczynienia i stanowi dla wnioskodawczyni realną wartość w dzisiejszej rzeczywistości gospodarczej kraju.”
Drukuj
Email
