Kupując za 1,6 mln zł luksusową willę po założycielu Wyższej Szkoły Technicznej, Legnica Specjalna Strefa Ekonomiczna stała się też właścicielem m.in. kryształowych żyrandoli, chińskich dywanów, antycznych mebli i innych przedmiotów wartych łącznie 263 tysiące złotych. Józef Dulas twierdził, że ruchomości stanowiły jego prywatny majątek i żądał ich zwrotu. Sądu nie przekonał.
Dwadzieścia lat temu Józef Dulas był jednym z najbogatszych ludzi w Legnicy. Należały do niego m.in. dwa prywatne samoloty i czterokondygnacyjna poniemiecka willa na Tarninowie. Ze wspólnikiem założył Wyższą Szkołę Technicznąw Głogowie (przeniesioną później do Legnicy). Nieporozumienia pomiędzy partnerami doprowadziły do tego, że uczelnia nie dostała z Ministerstwa Edukacji Narodowej zezwolenia na kontynuowanie działalności, została postawiona w stan likwidacji a jej majątek przeznaczono na pokrycie długów.
Willa Dulasa z resztą majątku WST została oddana w dyspozycję kurator Grażyna Krzesak, która starała sie spłacić wierzycieli szkoły. Józef Dulas bezskutecznie starał się ją odzyskać. W październiku 2010 roku budynek został wystawiony przez kuratorkę do sprzedaży i nabyty za 1.620 000 złotych przez Legnicką Specjalną Strefę Ekonomiczną, która kilka miesięcy później przeniosła do niego swoją siedzibę z ul. Kardynała Kominka.
Józef Dulas, były kancelerz WST, złożył w legnickim sądzie pozew cywilny, domagając się zwrotu: narożnego regału barowego, sypialni, mebli z saloniku, gabinetu i pokoju gosposi, kryształowych żyrandoli i kinkietów, ikony, trzech dywanów z Chin, wiertarki, szlifierki, kosiarki do trawy, skrzynki na listy, dwóch foteli, 10 krzeseł, wyposażenia pralni, pokoju ksero, spiżarni, sauny, pomieszczenia strychowego i werandy ogrodowej. Dulas twierdził, że wszystkie te przedmioty nie należały do uczelni – były jego prywatną własnością. Nie potrafił jednak tego dowieść podczas procesu. Według sądu, z faktur i rachunków jednoznacznie wynikało, że właścicielem ruchomości sprzedanych wraz z willą LSSE była Wyższa Szkoła Techniczna.
Proces ujawnił tajemnicze zniknięcie oryginalnej ikony ze świętym Mikołajem. Nie ma jej w majątku notarialnie przekazanym Legnickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Nie figurowała też w dokumentacji inwentaryzacyjnej budynku, ani w operacie szacunkowym, na podstawie którego wycenioano willę przed przetargiem.
Drukuj
Email
mieszkańcy Legnicy powinni bronić Józefa Dulasa, gdyż potrzebny jest miłosnik miasta, regionu, szkolnictwa, rozwoju i postępu. Postępowanie podjęto wadliwe.
Z powyższego wynika, że p. Grażyna Krzesak, którą znam osobiście przekroczyła swoje uprawnienia (231 k.k.) określone w art. 42 par. 2 k.c. W świetle powołanego przepisu p. Grażyna Krzesak jako były kurator WST w Legnicy w likwidacji za wyrządzone szkody Panu Józefowi Dulas, powinna ponieść konsekwencje prawne w postaci wyroku w postępowaniu karnym.
Kurator ustanowiony na podstawie art. 42 k.c. nigdy nie zastępuje organów osoby prawnej. Nie może też pełnić dwóch funkcji tj. kuratora i likwidatora osoby prawnej. Wszystkie zawarte umowy przez Grażynę Krzesak jako fałszywy organ w formie aktów notarialnych z kontrahentami na wyprzedaż nieruchomości i ruchomości Wyższej Szkoły Technicznej w Legnicy są z mocy prawa umowami nieważnymi.
Przede wszystkim trzeba podkreślić , iż kurator prawa materialnego ustanowiony przez sąd opiekuńczy na podstawie art. 42 k.c. nie był organem Wyższej Szkoły Technicznej w Legnicy w likwidacji ani jej pełnomocnikiem właściwie umocowanym do reprezentowania tejże osoby prawnej WST w Legnicy. Zaświadczenie wydane kuratorowi rzekomo na podstawie wydanego postanowienia sądu opiekuńczego w Legnicy o treści, że kurator Grażyna Krzesak została ustanowiona dla WST w Legnicy celem przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego nie miało żadnego wpływu na jej umocowanie do innych czynności określonych w art. 42 par. 2 k.c. Powyższy przepis art. 42 k.c. nie daje w żadnym razie sądowi opiekuńczemu kognicji (uprawnień) do dokonywania i podejmowania innych czynności w tym czynności do zarządzania osobą prawną i do reprezentowania jej w procesach sadowych. Kurator ustanowiony na podstawie art. 42 k.c. jest fałszywym organem osoby prawnej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest jednolicie reprezentowany pogląd , że czynność prawna dokonana przez “fałszywy organ ” jest czynnością bezwzględnie nieważną, bowiem art. 103 k.c. nie może do niej znaleźć do niej zastosowania nawet w drodze analogii. (zobacz wyro Sądu Najwyższego z dnia 12-12-1996 sygn. I CKN 22/96, wyrok z dnia 26-06-1997 r. sygn. I CKN 130/97 niepubl.) i inne. Czynność fałszywego organu nie istnieje. Wobec powyższego wszystkie postępowania sądowe i czynności dokonane przez byłego kuratora WST Grażynę Krzesak w postępowaniu likwidacyjnym WST w okresie od 2005 roku do 2011 roku są nieważne, czym Grazyna Krzesak jako kurator WST wyrządziła Panu Kanclerzowi Józefowi Dulas przy bezprawnym wsparciu Sądu Opiekuńczego w Legnicy wielkie szkody majątkowe, których Pan Dulas obecnie w drogach sądowych się domaga. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 września 2010 r. o sygn. akt: III CZP 54/10 wyraził jasny pogląd, że z mocy art. 42 k.c. kurator ustanowiony na podstawie tego przepisu, jest uprawniony tylko do do podjęcia starań o powołanie organów osoby prawnej, ale “nie staje się likwidatorem” Jest to linia orzecznicza ugruntowana i aktualna. Niestety – Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna w Legnicy będzie musiała w szybkim terminie zwróć Panu Kanclerzowi Józefowi Dulas przedmiotową willę w raz z jej wyposażeniem stanowiącym jego wyłączną własność.