W gronie samorządowców z Zagłębia Miedziowego, którzy we wtorek przyjechali do Legnicy aby podpisać deklarację o współpracy przy pozyskiwaniu unijnych funduszy, zauważalnie brakowało Roberta Raczyńskiego, prezydenta Lubina, czyli drugiego pod względem wielkości miasta LGOM.
Nie jestem pewien, czy ego Roberta Raczyńskiego nie rozsadziłoby ram partnerstwa mozolnie kleconego od ponad roku przez Tadeusza Krzakowskiego, prezydenta Legnicy. I czy idea samorządowej współpracy okazałaby się silniejsza niż odwieczna rywalizacja pomiędzy upokorzoną, zdegradowaną stolicą województwa a ambitnym Lubinem, który dzięki KGHM stał się de facto ekonomicznym centrum regionu.
Sądzę, że z tego samego powodu zrodzony w Lubinie koncept Bezpartyjnych Samorządowców nie przyjął się w Legnicy. Zresztą szyld wypromowany dla politycznych ambicji szybko zaczął budzić raczej nieufność i drwiny niż nadzieję na rozbicie patologicznych struktur. Czas pokazał, że ani samorządowość, ani bezpartyjność nie są w stanie zastąpić zwykłej przyzwoitości.
Zagłębie Miedziowe nieprędko zapomni Robertowi Raczyńskiemu brudną wojnę o zmianę granic administracyjnych, którą toczył z gminą wiejską Lubin. Przegrał ją, a ogłaszając batożenie wsiowego pospólstwa za „skradziony” pociąg sprowokował do pytań, czy aby na pewno ma kontakt z rzeczywistością.
W tej sytuacji całkowicie niewiarygodny byłby podpis prezydenta Lubina złożony obok podpisu wójta Tadeusza Kielana na deklaracji o współpracy. Jest rozciągający się od Legnickiego Pola po Górę Legnicko-Głogowski Obszar Funkcjonalny. I jest udzielne Księstwo Lubin, gdzie batożą tych, którzy się nie podobają władcy.
Piotr Kanikowski
Drukuj
Email
