Lubin zdecydował się na likwidację straży miejskiej. Radni uznali, że skoro coraz częściej w miejskiej kasie widać dno, to lepiej zaoszczędzone na strażnikach pieniądze dać Policji. Próbuję sobie wyobrazić, co by było gdyby w Legnicy podjęto równie śmiałą decyzję,
Istnieje obawa, że negatywnie odbiłoby się to na prestiżu miejskich uroczystości, nie byłoby bowiem komu przytargać na nie sztandaru Legnicy. Teoretycznie ów sztandar powinni nosić przedstawiciele samorządu, tak jak w skład pocztu sztandarowego szkoły wchodzą uczniowie, w skład pocztu sztandarowego Związku Sybiraków – sybiracy a w skład pocztu sztandarowego Policji – policjanci. To tzw. oczywista oczywistość. Ale w przeszłości nieraz zdarzało się, że 23-osobowa Rada Miejska Legnicy miała kłopot z wydelegowaniem ze swojego grona trzech ochotników do pełnienia tej funkcji podczas ważnych uroczystości, a wtedy prezydent Tadeusz Krzakowski ratując sytuację zlecał strażnikom miejskim zastąpienie radnych. W tym kontekście przyjęcie uchwały o likwidacji Straży Miejskiej w Legnicy byłoby w jakimś stopniu ruchem samobójczym i narażało na szwank jeśli nie prestiż samorządu, to przynajmniej kręgosłupy jego przedstawicieli.
Wraz z likwidacją Straży Miejskiej niepomiernie wzrośnie ryzyko, że Głomb, jego ludzie tudzież reszta populacji o politycznych ambicjach naświni i nie posprząta. Na pewno przy pierwszych lepszych wyborach zalepią Legnicę swoimi plakatami, a potem o nich na amen zapomną. I nie będzie nikogo, kto by z urzędniczego poruczenia zrobił zdjęcie temu chlewowi albo przynajmniej na wypadek procesu zanotował w służbowym notatniku, na jakim murze czyj plakat wisiał.
Pojawi się też zagrożenie, że w myśl zasady „Hulaj dusza, piekła nie ma” ekswojewoda Sagan będzie się uchylał od posiadania na swojej posesji kubła na odpady zmieszane, argumentując, iż (wbrew uchwale Rady Miejskiej z Legnicy) takowych w swym gospodarstwie nie wytwarza. Zamiast rach ciach posłać do uparciucha funkcjonariusza z herbem na czapce, władza będzie musiała trudzić się z uchwałą, która zaradzi obstrukcji, nakazując Saganowi poza segregowanymi wytwarzać odpady zmieszane.
Nie bądźmy czarnowidzami. Uchwała o likwidacji legnickiej Straży Miejskiej miałaby też swoje pozytywy. Pierwszy z brzegu przykład to ograniczenie tzw. niskiej emisji. Obecnie – jak wiadomo – gdy siadł akumulator i samochód nie chce odpalić legniczanie mogą zadzwonić po funkcjonariuszy, którzy rach ciach pojawią się na miejscu z własnymi klemami, to coś podłączą, tam coś przekręcą i silnik zaskoczy. W efekcie zamiast przestawić się na publiczną komunikację, społeczeństwo jeździ gdzie mu się chce osobówkami, a smog rośnie i rośnie. Ilość spalin, które dzięki życzliwości strażników trafiły do atmosfery, niezwykle trudno oszacować, ale wiadomo, że od listopada 2015 roku do połowy lutego 2016 roku 196 kierowców wyjechało w miasto za sprawą patrolu SM z klemami. Istnieje cień szansy, że ludzie porzucą auta z rozładowynymi akumulatorami w garażach i na osiedlowych parkingach, jeśli przestanie istnieć straż wspierająca ich nieekologiczne nawyki.
Żartuję? Oczywiście że żartuję. Póki władzom Legnicy tak jak Lubinowi nie zagrozi kryzys finansów publicznych, żadnej poważnej dyskusji o likwidacji Straży Miejskiej nie będzie. Poprzestańmy zatem na żartach i obserwujmy, jak Lubin poradzi sobie bez tej formacji.
Piotr Kanikowski
PS: Powyższy felieton zapowiada pojawienie się nowego wydania 24 Tygodnika Legnica-Lubin. Od jutra gazeta będzie dostępna w stałych punktach dystrybucji: sklepach, urzędach, biurach na terenie Legnicy i Lubina. Życzymy ciekawej lektury!
Drukuj
Email
