- Trzeba się rozchmurzyć. Pan Prezes taki dzisiaj zmartwiony – Mariusz uszczypnął Prezesa w poliki i zademonstrował wzorcowy uśmiech.
- Niestety, nie ma się z czego cieszyć.
- Nie lubię, jak przychodzi ten Adam. Głowę panu truje o KGHM, i potem Prezes cały dzień markotny. Co znowu panu nagadał?
- Mówi, że przez te czystki w KGHM doły partyjne mu się w Legnicy buntują.
Mariusz machnął lekceważąco ręką: – Eee, misiewicze.
- Misiewicze, niemisiewicze – nasi ludzie. Będziemy ich wszystkich co do jednego zaraz potrzebować w wyborach.
- Trzeba huknąć! Żaden panu Prezesowi nie podskoczy.
- Problem w tym, że kij pokazaliśmy im jakiś czas temu. Zgodnie z logiką dziejów, teraz musielibyśmy wyciągnąć marchewkę, żeby króliczki w terenie znowu jadły nam z rączki. A nasza najdorodniejsza marchewka gnije. Nic z niej nie zostanie, jak ją jeszcze legnickie pysie zaczną podgryzać.
- Gnije przez tę kopalnię w Chile, co ją podstępni platformersi kupili nam na złość – Mariusz uznał, że warto pociągnąć prezesowską metaforę.
Prezes pokiwał poważnie głową: – Problemów, niestety, jest więcej – westchnął, strącając z garnituru kłaczki kociej sierści. – Kopalnia w Kanadzie, kopalnia w Lubinie, arsen w Głogowie, spiek w piecu, podatek miedziowy, którego nie możemy obniżyć, Amerykanie, Chińczycy…
- Nie chcę tego słuchać – Mariusz zatkał sobie uszy. Przez chwilę i w gabinecie, i – rzecz jasna – w całej Polsce rządziła cisza. Powoli przez tą ciszę przebijał się głos rozsądku.
- No ale przecież jest prezes. Ten malutki. W Lubinie. To od czego on jest? – zapytał w końcu Mariusz. Rzut oka na twarz Prezesa (tego wielkiego) upewnił go, że pytanie było niegłupie. Prezes zmarszczył czoło i w skupieniu pstrykał długopisem. A kiedy odłożył go na biurko, miał już gotowe rozwiązanie.
- Myślisz, Mariusz, że nasz prezes nadawałby się na marchewkę?
- Króliczki będą zachwycone – zapewnił Prezesa Mariusz. Z satysfakcją obserwował, jak zza chmur wychodzi słoneczko.
Piotr Kanikowski
FOT. KADR Z “UCHA PREZESA”/ YOUTUBE.PL
Drukuj
Email
