Przymuszony przez wojewodę, prezydent postanowił, że od 1 stycznia 2014 r. oba legnickie domy pomocy społecznej zostaną wydzielone ze struktur Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej i przekształcone w odrębną jednostkę. Tadeusz Krzakowski długo opierał się tej zmianie, obawiając się dodatkowych wydatków z budżetu samorządu i drastycznego ograniczenia liczby pensjonariuszy. Nadal uważa, że to zmiana na gorsze, ale wyboru nie ma.
W domach pomocy społecznej przebywają niepełnosprawni, którzy sami nie byliby w stanie funkcjonować. W Legnicy są takie dwa. Jeden dla dzieci i młodzieży na ul. Kubusia Puchatka, z 39 miejscami. Drugi dla dorosłych na ul. Grabskiego, na 61 podopiecznych. Podlegają pod MOPS, dzięki czemu miasto nie musiało dla nich zatrudniać osobnej księgowej, kadrowej, dyrektora etc. Zamiast przeznaczać pieniądze na administrację, Legnica wolała wydawać je na konkretną pomoc. Jednak dalej tak się nie da.
- Nie mogę pozwolić, by wojewoda zamknął nasze domy pomocy społecznej, dlatego zgodzimy się na przekształcenia – oświadcza prezydent Tadeusz Krzakowski. Z końcem września upływa termin wyznaczony przez Dolnośląski Urząd Wojewódzki na wypełnienie zaleceń po wiosennej kontroli w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej. Jedno z nich mówiło, że domy pomocy społecznej nie mogą dalej funkcjonować w strukturach MOPS i trzeba je wydzielić w osobną jednostkę. Ponoć wymagają tego przepisy.
- Odrębne stanowisko ma wiceminister administracji Magdalena Młochowska, która podczas ostatniego posiedzenia Związku Miast Polskich i Konwentu Starostów przytoczyła przykład Legnicy, łączącej wszystkie formy opieki społecznej w jeden organizm, jako rozwiązanie modelowe – argumentuje Tadeusz Krzakowskim ale oporu dłużej stawiać nie może..
Ów opór miał różne podstawy. Po pierwsze prezydent obawiał się kosztów, jakie pociągnie za sobą wyprowadzenie domów pomocy społecznej z MOPS-u. Chodziło nie tylko o dodatkowe wydatki na administrację placówek, ale przede wszystkim o konieczność dostosowania ich do aktualnie obowiązujących standardów opieki pod względem pod względem powierzchni na mieszkańca, toalet, itd. Zaadaptowanie starych obiektóe do nowych wymogów byłoby kłopotliwe także pod względem technicznym, a w efekcie doprowadziłoby do ograniczenia ilości miejsc dla podopiecznych. Wzrósł by koszt pobytu w placówkach. DPS-y stałyby się w Legnicy trudno dostępnym luksusem.
Miasto próbowało przekonać wojewodę takimi argumentami, ale on wciąż twardo upiera się, by domy pomocy społecznej z MOPS-u wyprowadzić.
- Wystąpiliśmy do ministerstwa z pytaniem, czy po wyłączeniu domów pomocy społecznej z MOPS-u musimy je dostosować do aktualnych standardów opieki i dostaliśmy odpowiedź, że organu prowadzącego nie zmusza się do takich działań. Tylko dlatego, nie chcąc narażać podopiecznych DPS-ów na przykre komplikacje, zgodziliśmy się wypełnić zalecenie wojewody – mówi Tadeusz Krzakowski.
W obu DPS-ach pracuje obecnie ok. 100 osób. Wszystkie będą musiały zmienić pracodawcę i przyjąć nowe warunki, zgodnie z kodeksem nie gorsze od obecnych. Wiceprezydent Dorota Purgal, odpowiedzialna w Legnicy za sprawy społeczne, dodaje, że jeśli ktoś nie zechce podpisać umowy, miasto będzie musiało ponieść koszty odprawy.
To nie jedyne koszty, na jakie w związku z przekształceniem będzie narażona Legnica. Oba domy pomocy społecznej będą stanowić po 1 stycznia wspólną placówkę. Będzie trzeba dla nich zatrudnić dyrektora i zastępcę, księgową, kadrową, stworzyć i urządzić stanowiska pracy.
Liczba miejsc w obu DPS-ach pozostanie bez zmian.
Drukuj
Email
