“Czujemy się, jakbyśmy siedzieli na bombie zegarowej” – pisze zespół Teatru Modrzejewskiej w Legnicy w dramatycznym oświadczeniu na temat sytuacji finansowej placówki. Problem pojawił się po tym jak KGHM – strategiczny, wielokrotnie wypróbowany partner – zaprzestał sponsorowania spektakli, a minister kultury o 1,5 miesiąca przesunął nabór wniosków o granty. 

Nigdy sytuacja jednej z najlepszych scen teatralnych w kraju nie rysowała się w tak czarnych barwach. U progu roku 2018 dyrektor  Jacek Głomb może liczyć tylko na 3,08 mln zł od marszałka Dolnego Śląska i 1,5 mln zł od prezydenta Legnicy. To kwoty dotacji zapisane w uchwałach Sejmiku i Rady Miejskiej. Wystarczą wyłącznie na wynagrodzenie pracowników i pokrycie kosztów stałych, takich jak prąd, telefony, ogrzewanie, materiały biurowe etc. Na działalność artystyczną, społeczną i edukacyjną  – w tym przygotowanie premierowych spektakli oraz unikatowe w skali kraju zajęcia Gońca Teatralnego dla dzieci, młodzieży i dorosłych-  nie zostanie ani grosza.

Teatr Modrzejewskiej dotąd radził sobie z podobnym budżetem, ale zawsze mógł liczyć na wsparcie sponsorów i granty, które nauczył się aktywnie pozyskiwać.  Były lata, w których z KGHM i z Fundacji Polska Miedź wpływało łącznie pół miliona złotych. W bieżącym roku miedziowy koncern nagle zaprzestał wspierania teatru. Jacek Głomb stracił nadzieje na jakiekolwiek pieniądze, bo prezes Radosław Domagalski-Łabędzki nie odpowiada na słane do niego pisma z teatru. Na domiar złego Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego o półtora miesiąca przesunęło termin naboru wniosków o trzyletnie granty na nowe projekty. To oznacza, że dopiero w kwietniu lub maju okaże się, czy resort wesprze Modrzejewską, czy nie.

W tej sytuacji Jacek Głomb podjął decyzję o wykreśleniu jednej z pięciu premier zaplanowanych na rok 2018. Ma nadzieję, że na cztery pozostałe zdobędzie pieniądze. Zaryzykował naruszenie dyscypliny budżetowej i nie przerwał prac nad spektaklem “Wierna wataha” w reżyserii wielokrotnie nagradzanego duetu  Paweł Wolak i Katarzyna Dworak. Premiera jest zapowiadana na 28 stycznia 2018 r.  Głomb obiecuje tez wystawienie dramatu “Dzielni chłopcy” o środowisku polskich kibiców, za który w maju Magda Drab dostała prestiżową Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną.

Na 4 premiery teatr potrzebuje 600 tys. zł. Dyrektor zwrócił się o zwiększenie dofinansowania do marszałka Dolnego Śląska i prezydenta Legnicy. Kwota 300 tys. zł pomogłaby bez niepokoju oczekiwać rozstrzygnięcia grantowego konkursu w MKiDN.

Podczas konferencji prasowej poświęconej finansom teatru Głombowi towarzyszyli Magda Drab i Paweł Wolak – aktywni ludzie, którzy kreują świat; żywe dowody na to, że Modrzejewska to coś więcej niż tylko miejsce do grania spektakli.

- To miejsce jest naprawdę wyjątkowe – uważa Paweł Wolak, aktor, dramaturg, reżyser takich hitów jak “Droga śliska od traw” czy “Sami”. Od 20 lat pracuje w teatrze i wciąż czeka na chwilę, kiedy lokalna władza doceni rolę tej instytucji dla legnickiej kultury.

Magda Drab, aktorka i dramatopisarka, akcentuje wagę edukacji teatralnej, którą zajmuje się z koleżankami i kolegami. Setki dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych co roku za darmo korzysta z zajęć prowadzonych przez Klub Gońca Teatralnego: przygotowuje spektakle, oswaja się ze sceną, zaspokaja swe twórcze aspiracje. – Mogą się rozwijać, dotknąć sztuki. Oni są świetnym przykładem, czym jest ten teatr dla miasta – podkreśla Magda Drab. Z tego kręgu wywodzi się, na przykład, aktor Tomasz Kot, z którego prezydent Tadeusz Krzakowski był tak dumny podczas pokazu filmu “Najlepszy”, że mianował go Ambasadorem Legnicy.

Dyrektor legnickiego teatru zwraca uwagę na konieczność systemowych rozwiązań. – To problem wynikający ze struktury finansowania kultury w naszym kraju – mówi Jacek Głomb. – Dopóki instytucje kultury dostają pieniądze tylko na bieżące funkcjonowanie, takie pożary będą wybuchać częściej.

Poniżej publikujemy w całości oświadczenie Zespołu Teatru Modrzejewskiej w Legnicy.

“Głęboko zaniepokojeni i zasmuceni sytuacją, która może spotkać w 2018 roku nasz Teatr, postanowiliśmy poinformować o niej opinię publiczną. Jesteśmy przekonani, że nasze kłopoty wpisują się w szerszą tendencję, którą można obserwować w wielu teatrach w Polsce.