Zostałem zmielony. Dawno. Już nawet zapomniałem, jakie to uczucie. Przypomniał mi o nim Paweł Kukiz i odnaleziony w internecie film Tomasza Sekielskiego “Władcy marionetek”. Teraz znów to czuję. Być zmielonym to tak jakby się nie było. Albo raczej jakby się było kimś nieważnym, zupełnie nieważnym – tak nieważnym, że w zasadzie można by nie istnieć wcale.
Jasne, mam ciało, nikt nie przepuścił go przez maszynkę do mięsa, Bogu dzięki wciąż mogę myśleć i pisać nieważne felietony. Ultraszybkie niszczarki w gmachu Sejmu pocięły na strzępy jedynie mój podpis pod projektem przeprowadzenia w Polsce gruntownej zmiany ustrojowej.
To był malutki podpis, jeden z 750 tysięcy podpisów obywateli na liście zatytułowanej “4xTAK”: TAK dla likwidacji Senatu, TAK dla zniesienia immunitetu poselskiego, TAK dla zmniejszenia liczby posłów do 230 i w końcu – najważniejsze – TAK dla Jednomandatowych Okręgów Wyborczych (JOW).
Taką rewolucję obiecywała nam w 2004 roku, na trzy lata przed objęciem władzy, Platforma Obywatelska. To ona zainicjowała ogólnopolską akcję zbierania podpisów pod projekem 4xTAK. Powołano 2,5 tysiąca pełnomocników gminnych ,379 pełnomocników powiatowych i 41 pełnomocników okręgowych, stworzono tysiąc stałych punktów zbierania podpisów, potężna machina ruszyła. Ludzie zaufali Donaldowi Tuskowi, który osobiście zachęcał do głosowania 4xTAK. Po 3 miesiącach stanął przed telewizyjnymi kamerami na tle niebiesko-pomarańczowej ściany, dosłownie, ściany z kartonowych pudeł wypełnionych podpisami obywateli.
A kiedy okazało się, że z tych tysięcy list nie uda się zrobić użytku, bo trzeba przedwcześnie rozwiązać Sejm, wszystkie zmielono. Wtedy nie bolało specjalnie. Tusk zdalnie uśmierzał ból przez łącza TVP, jak Kaszpirowski. Zatroskany, dobry Tusk. Zapewniał przed kamerami, że nie pozwoli, aby ogromny społeczny zryw poszedł na marne. Znieczuliła nas jego obietnica, że jedną z pierwszych decyzji w nowej kadencji Sejmu będzie przeforsowanie referendum w sprawie JOW i reszty postulatów. Potem przywaliła to polityczna bieżączka. Tyle się działo. Wydawało się, że są ważniejsze sprawy. Zapomnieliśmy. C`est la vie.
JOW mogą być szansą, aby wyeliminować nieuczciwość z życia publicznego, bo pozwolą wyborcom na realną oddolną kontrolę posłów. Dadzą możliwość odwołania tych, którzy się skompromitowali. Pomogą tym, którzy zdobyli silny mandat, uniezależnić się od partii. Ukrócą arogancję różnych sił politycznych, traktujących Sejm jako pole do realizacji swych partykularnych interesów.
Dzięki Kukizowi i Sekielskiemu znów czuję mój fantomowy podpis na nieistniejącej liście “4xTAK”. Paweł Kukiz dał nam nazwę (Zmieleni), poczucie jedności i siły. Rozkręcił akcję ponownego zbierania podpisów pod wnioskiem o zmianę ordynacji wyborczej i wprowadzenie Jednomandatowych Okręgów Wyborczych. W ostatnich dniach podchwyciły ją najpierw Lubin, potem Legnica. Na liście w internecie jest już prawie 100 tysięcy podpisów. Politykowi nikt by chyba nie uwierzył, ale Kukiz jest jarocińskim załogantem, punkowym rewolucjonistą, autorytetem dla tysięcy ludzi, którzy pamiętają jego bezkompromisowe piosenki: “Skórę”, “Ulicę miasta”, “ZChN zbliża się”,”Kujawiaka” czy “Pogo”.
Inny autorytet, Tomasz Sekielski, laureat nagrody Grand Press z 2006 r., nakręcił brutalne szczery film o tym, jak politycy rolują społeczeństwo. Z charakterystycznym niebiesko-pomarańczowym pudłem z kampanii “4xTAK” chodzi po Sejmie, dręcząc polityków Platformy Obywatelskiej pytaniami, co zrobili z naszymi podpisami. Najsmutniej patrzy się na legnickiego posła Grzegorza Schetynę, wówczas jeszcze wicepremiera, który widząc co się święci, salwuje się brawurową ucieczką przez sejmowe korytarze. Byle dalej od duchów swoich wyborców. Byle dalej od nas, Zmielonych.
Piotr Kanikowski
Drukuj
Email
