Oskarżeni o śmierć ośmiomiesięcznej dziewczynki z sepsą 55-letnia doktor Katarzyna L. z głogowskiego szpitala i doktor Radosław W. z przychodni zdrowia we Wschowie zostali prawomocnie uniewinnieni. Sąd Okręgowy w Legnicy potwierdził, że ratując Amelkę nie popełnili błędu.

Sprawa ciągnie się od stycznia 2016 roku, gdy rodzice zmarłej we wrocławskim szpitalu dziewczynki zdecydowali się powiadomić prokuraturę o swoich wątpliwościach. Ich zdaniem, śmierć Amelki mogła być wynikiem błędów popełnionych w szpitalu w Głogowie, gdzie w pierwszej kolejności szukali pomocy, i podczas transportu pacjentki karetką z Głogowa do Wrocławia. W następstwie tego zawiadomienia Prokuratura Rejonowa w Głogowie przeprowadziła postępowanie, zasięgnęła opinii biegłych z zakresu medycyny i oskarżyła lekarzy Katarzynę L oraz Radosława W. o narażenie Amelki na utratę życia i zdrowia oraz o niemyślne spowodowanie jej śmierci. Proces toczył się przed Sądem Rejonowym w Głogowie, który rok temu całkowicie uniewinnił oskarżonych od zarzucanych im czynów. Prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego – matki dziewczynki – odwołali się od tego wyroku do Sądu Okręgowego w Legnicy, ale ich argumenty zostały odrzucone. Legnicki sąd w całości podtrzymał wyrok z pierwszej instancji.

Amelka trafiła do głogowskiego szpitala z zapaleniem opon mózgowych. Katarzyna L. zbadała ją, postawiła prawidłową diagnozę, przyjęła na oddział, niezwłocznie wdrożyła leczenie i wezwała karetkę, by przetransportować dziecko do specjalistycznego szpitala we Wrocławiu. Wezwany ze Wschowy ambulans przyjechał – jak twierdzili rodzice – grubo po godzinie, a w tym czasie stan dziewczynki się pogorszył. Prokuratura uważała, że lekarka powinna podjąć starania o przetransportowanie pacjentki najbliższą dostępną karetką, będącą w dyspozycji Pogotowia Ratunkowego w Legnicy. Doktor Katarzynie L. zarzucono ponadto, że przed transportem nieprzytomnego dziecka do Wrocławia nie skontaktowała się z anestezjologiem.

Oceniając zachowanie lekarki oba sądy oparły się przede wszystkim na opiniach biegłych z zakresu medycyny. A oni od początku konsekwentnie i stanowczo twierdzili, że Katarzyna L. od przyjęcia dziecka do szpitala podejmowała absolutnie prawidłowe czynności zmierzające do uratowania życia pacjentki.” Zdaniem jednego z ekspertów, “dzięki jej staraniom do śmierci dziecka nie doszło jeszcze w szpitalu w Głogowie, bo gdyby diagnoza została opóźniona, gdyby antybiotyk nie został podany, to dziecko prawdopodobnie nie przeżyłoby do godz. 3:00 w nocy”. Wezwanie karetki ze Wschowy, a nie z Legnicy, było racjonalne, ponieważ szpital miał podpisaną umowę na transport tylko z przychodnią we Wschowie i ponieważ Wschowa leży o połowę bliżej Głogowa niż Legnica. Mając świadomość, że życie dziecka jest w niebezpieczeństwie, lekarka starała się też o transport lotniczy. Biegli podkreślali również, że nie ma żadnego związku pomiędzy zaniechaniem konsultacji anestezjologicznej a śmiercią, która nastąpiła kilka dni później. Anestezjolog był bowiem potrzebny tylko do tego, by ocenić, czy konieczne jest intubowanie Amelki przed transportem do Wrocławia. Biegli wskazali (…), że intubacja prewencyjna nie mogła zatrzymać rozwoju wstrząsu septycznego tak samo jako podanie płynów nie dawało żadnych gwarancji wyrównania stanu pacjentki.”

Podczas drogi z Głogowa do Wrocławia dziewczynce towarzyszył Radosław W., lekarz z przychodni we Wschowej. Prokuratura zarzucała mu, że jako lekarz ambulansu wezwanego po dziecko zaniechał żądania od personelu medycznego szpitala w Głogowie przeprowadzenia dodatkowej diagnostyki i konsultacji. Zdaniem sądu, doktor Radosław W. nie miał realnych powodów ani proceduralnych upoważnień, by kwestionować decyzje lekarki prowadzącej. Nadużyciem okazał się zarzut, że karetka była niewłaściwie wyposażona. Proces wykazał też, że oskarżenie niesłusznie twierdziło, jakoby doktor W. nie miał wiedzy, w jakim stanie przejmuje Amelkę ze szpitala.

FOT. PIXABAY.COM