PiS zdecydował o likwidacji gimnazjów i jednocześnie nie dał szans lokalnym społecznościom na koncyliacyjne wypracowanie najlepszego dla nich modelu sieci szkół. Podzielono ludzi. Znowu.
Ma rację legnicki radny Wojciech Cichoń, kiedy mówi o reformie dociskanej kolanem. W piątek na nadzwyczajnej sesji poświęconej zmianom w oświacie zobaczyliśmy efekt tego dociskania: skaczące sobie do gardeł reprezentacje dwóch liceów. Słyszeliśmy buczenie i pomówienia. Z obu stron głośno manifestowano jeśli nie nienawiść, to przynajmniej wzajemną niechęć. Padały słowa niegodne instytucji, których misja polega m.in. na wychowywaniu młodzieży.
Jestem przekonany, że zarówno tych gorszących scen, jak i całego konfliktu można było uniknąć, gdyby reforma była wdrażana normalnym trybem, a informacje o jej założeniach przekazane samorządom z odpowiednim wyprzedzeniem. Dyrekcja, grono pedagogiczne, uczniowie i rodzice z VI LO mieliby wówczas czas, aby poznać się z dyrekcją, gronem pedagogicznym, uczniami i rodzciami VII LO, przedyskutować wszystko na spokojnie, ustalić ogniska potencjalnych konfliktów i znaleźć sposób na ich uniknięcie. Można by było zaplanować działania integracyjne i zamiast dwóch zantagonizowanych, konkurujących ze sobą szkół spróbować połączyć w jednym obiekcie placówki, które rozumieją się i lubią.
Pod powierzchnią buzują kolejne konflikty. W Legnicy pojawiają się sygnały konfliktu między społecznością Szkoły Podstawowej nr 9 a społecznością Gimnazjum nr 5, które ma zostać przeniesione do jej siedziby i w ciągu dwóch lat wygaszone. Nie sądzę, że uda się uniknąć napięć pomiędzy Gimnazjum nr 4 a Szkołą Podstawową nr 4, skazanymi na podobną koegzystencję. Na forach internetowych kiełkuje wojna pomiędzy Liceum Ogólnokształcącym w Złotoryi a Zespołem Szkół Zawodowych w Złotoryi, bo poszła fama, że po likwidacji powiatowego gimnazjum starostwo rozważa ulokowanie ich we wspólnym budynku. Z rozbebeszonej niczym puszka Pandory oświaty wychodzą demony pychy, uprzedzeń, ale też lęku o pracę i przyszłość.
Owoce tego zła zbiorą samorządy, bo są najbliżej ludzi i to do nich obywatelom najłatwiej kierować pretensje. Starosta, prezydent, burmistrz to w końcu jakiś konkret, w odróżniu od nienamacalnego, niewidzialnego na poziomie gminy czy powiatu PiS-u. I może także o to chodzi w tzw. reformie edukacji.
Piotr Kanikowski
Drukuj
Email
