Po obejrzeniu nagrania, zamieszczonego w sieci przez Andrzeja Andrzejewskiego (Radio Wrocław), nabrałem wątpliwości, czy wszyscy policjanci chcą ratować bezdomnych przed zamarznięciem.
Kamera miejskiego monitoringu uchwyciła sytuację, do której doszło wieczorem 1 marca przy ul. Jagielońskiej w Legnicy. Było kilkanaście stopni mrozu. Na przystanku autobusowym siedziała pijana bezdomna kobieta. Przechodnie podeszli do stojącego na światłach radiowozu i poprosili policjantów o sprawdzenie, czy nie potrzebuje pomocy. Zareagowali zgodnie z opublikowanym także przez nas apelem policji, by alarmować, jeśli komuś może grozić zamarznięcie. Radiowóz zawrócił. Podjechał pod przystanek. Zatrzymał się. Postał przy nim 58 sekund. I odjechał. Żaden z funkcjonariuszy nie wysiadł, by sprawdzić, w jakim stanie jest kobieta.
Jednak według komendy, procedury nie zostały złamane. Policjanci rozmawiali z bezdomną (przez okno?). Była komunikatywna. Uznali, że sama sobie poradzi. Spieszyli się do innego człowieka, któremu groziło zamarznięcie.
Ostatecznie bezdomna nie spędziła nocy na mrozie. Dwadzieścia minut po odjeździe policjantów, przy tym samym przystanku zatrzymał się samochód Straży Miejskiej. Dwaj strażnicy wysiedli z auta, podeszli do kobieciny, chwilę z nią porozmawiali, a potem zabrali ją razem z bagażami i dla bezpieczeństwa przewieźli do izby wytrzeźwień.
Co mogą pomyśleć legniczanie, którzy tydzień temu czytali apel policji o wrażliwość, a teraz oglądają film, na którym funkcjonariuszom podczas służby nie chce się nawet wyjść z radiowozu do marznącego na mrozie człowieka? To pewnie tylko takie gadanie z tym mrozem? Pic na wodę fotomontaż? To nie moja sprawa? Nie ma się czym przejmować? E, to tylko lump? Żula nie żal? Zapomnij o śmieciu? Co się będziesz pijakiem martwił?
58 sekund, a tyle się zmieniło.
Piotr Kanikowski
Drukuj
Email
p.s. tak przyznam się, jak widzę nieruchomego człowieka na chodniku i po podejściu czuję alkohol dzwonię na policję lub do straży, nie nie dźwigam go i nie sadzam na ławkę, jak jest przytomny nie zbliżam się dalej niż na wyciągniecie reki dzwonię po policję, tak boję się że będzie agresywny, czymś mnie uderzy, ukłuje, zadrapie. Tak boję się że może mieć gruźlicę, żółtaczkę lub inne choroby zakaźne. Właśnie dlatego wzywam ludzi przeszkolonych w kontakcie z osobami wymagającymi pomocy. Nie nigdy nie wezmę obcego, nieznajomego, podejrzanie zachowującego się człowieka do domu ze względu na bezpieczeństwo moje i moich bliskich.
A co Ty Elu byś zrobiła ?
Elu, a jakie działania mieli podjąć ? zrobili dużo, nie przeszli obojętnie wezwali pomoc. Każdy mocny w gębie ale jakby przyszło co do czego, co byś zrobiła – wzięła tą panią do auta i zawiozła do swojego domu ? może być chora, może być agresywna, może Cię oskarżyć o kradzież…przenocowałabyś, dała 1000 zł na hotel czy co ?? napisz co byś zrobiła
Co tu komentować? A jednak – zachowania policjantów – nie warto. Pytanie jednak ciśnie się inne – dlaczego ludzie, którzy powiadomili policję a później straż miejską, sami nie podjęli skutecznych działań? Na pewno jedną z przyczyn jest apel policji, by informować ich o podobnych przypadkach. Trudno zarzucić też znieczulicę. Ale na pewno jest w nas coś takiego – zadzwonię na policję, to wszystko, co mogę zrobić. Oni są od tego, niech się tym zajmą.
Jeśli by to była prawda (a każdy sam może to sprawdzić w swoim sumieniu), to by znaczyło, że jesteśmy jedynie sprawnym, nieco empatycznym trybikiem w wielkiej maszynie społecznej. Gorzej, że z tej roli nie chcemy wyjść. Nie mówię o innych, mówię o nas.