Sąd Rejonowy w Lubinie oddalił powództwo małżonków, którzy zazucali bankowi stosowanie klauzul niedozwolonych w podpisanej 12 lat temu umowie na kredyt we frankach szwajcarskich. Zdaniem sądu, bank nie naruszył dobrych obyczajów przy zawieraniu umowy a jego klienci decydując się na kredyt walutowy powinni liczyć się z ryzykiem.
Państwo H. w marcu 2008 r wzięli kredyt we frankach szwajcarskich na budowę i zakup mieszkania. Zdecydowali się na to po tym, jak bank odmówił im kredytu gotówkowego w złotówkach i jednocześnie zaproponował kredyt we frankach szwajcarskich. Uwierzyli zapewnieniom, że taki rodzaj pozyskiwania środków na zakup mieszkania jest bardzo popularny a kurs franka szwajcarskiego cechuje wysoka stabilność wśród walut obcych. Bank utrzymuje, że wskazując atuty kredytu walutowego, nie ukrywał ryzyka, jakie się z tym wiąże. Państwo H. dostali do podpisu gotową, niepodlegającą negocjacji umowę. Mieli czas, by spokojnie, w domu, ją przeanalizować, rozważyć wszystkie za i przeciw. Zdecydowali się podpisać przedłożone im dokumenty, godząc się tym samym na kredyt hipoteczny indeksowany kursem franka szwajcarskiego w wysokości 230 tysięcy złotych.
Małżonkowie dostali kredyt w złotówkach. Jego wartość została przeliczona przez bank na złotówki po cenie kupna franka szwajcarskiego. Zgodnie z umową spłata poszczególnych rat miała następować również w złotówkach, ale po cenie sprzedaży (niższej niż cena kupna). Różnica między ceną kupna a ceną sprzedaży (tzw. spread) stanowiła dodatkowe wynagrodzenie banku.
Jak w tysiącach podobnych przypadków, w chwili zawierania umowy warunki kredytu były dla klientów korzystne. Problem pojawił się z czasem, gdy kurs franka szwajcarskiego przestał być stabilny i przewidywalny. Na skutek zmiany kursu, wysokość rat kredytu wzrosła znacząco, bo wzrósł też spread. Dlatego w przypadku państwa H. pomimo 10 lat spłacania kredytu jego saldo jest większe o ok. 40 tys. zł (zmniejszyło się jedynie saldo w walucie).
Państwo H. zdecydowali się walczyć z bankiem w sądzie. Złożyli pozew, argumentując, że zawarta w 2008 r. umowa kredytu zawierała niedozwolone klauzule indeksacyjne. Na tej podstawie domagali się zasądzenie na swoją rzecz od banku kwoty 41.327,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Zadeklarowali, że są gotowi spłacać kredyt, ale tylko jeśli zostanie uznany za kredyt złotowy nieindeksowany, z oprocentowaniem określonym w umowie. Bank wniósł o oddalenie powództwa w całości.
Wyrokiem z 24 czerwca 2020 roku Sąd Rejonowy w Lubinie oddalił powództwo. Obarczył powodów kosztami w wysokości ponad 5 tys. zł. “Należy wyraźnie stwierdzić, że powodowie dokonali świadomie wyboru kredytu i jego warunków, które to w chwili zawierania umowy niewątpliwie były dla nich korzystne. Dopiero z perspektywy czasu ocenili, że kredyt nie był dla nich tak sprzyjający jak się tego spodziewali, co było jednak przede wszystkim wynikiem wzrostu kursu, natomiast nie było to wynikiem naruszenia dobrych obyczajów przy zawieraniu umowy kredytu. Wynika to wprost z ich zeznań. Niewątpliwie ryzyko jest zawsze wpisane w tego rodzaju transakcje z uwagi na wahania kursów walut, co jednak nie daje podstaw do uznania w efekcie postanowień umownych jako naruszających dobre obyczaje czy też uzasadnione interesy stron. Co należy raz jeszcze podkreślić to fakt, że powodowie mieli możliwość spłaty kredytu bezpośrednio w CHF, z czego jednak nie skorzystali. Wobec powyższego Sąd nie stwierdził podstaw dla uznania kwestionowanych klauzul jako niewiążących stron. W związku z tym brak było podstaw do uznania dokonanych przez pozwany Bank świadczeń za nienależne i powództwo zostało oddalone.” – czytamy w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie.
Cały wyrok wraz z uzasadnieniem jest TUTAJ.
FOT. PIXABAY.COM
Drukuj
Email
